Οι μνήμες εκδικούνται

Βρήκα απαντήσεις που σχεδόν όλοι (υπουργοί, κομματικοί, κληρικοί, δικαστές, αστυνόμοι, δημοσιογράφοι, γονείς) λένε ότι ψάχνουν, αλλά που είναι αδύνατο να τις βρουν, επειδή είναι κολλημένοι σε στερεότυπα.

Έχουν επιλέξει το Έθος αντί για το Ήθος (με την αρχαιοελληνική έννοια όμως) ως κανόνα ζωής και έτσι έχουν γίνει χαμερπείς (εκ του: χαμαί έρπω), αντί να γίνουν και ουσιαστικά άνθρωποι (εκ του: άνω θρώσκω).

Αυτό που έκανε κάποιους νέους να αφήσουν ελεύθερη τη λάβα που συμπίεζαν μέσα τους, ήταν αρχικά ό απαίσιος κρότος της αστυνομικής σφαίρας, που αφύπνισε σε όσους κοιμόταν βαθειά μέσα τους, το μεγάλο «ερώτημα»: «η αστυνομική σφαίρα υπάρχει για να επιβάλει το νόμο, ή για να συντελεί σε ακατανόητο, άρα δυσβάσταχτο, έγκλημα»;

Και τότε άρχισε το εσωτερικό ντόμινο. Το ερώτημα αυτό ξύπνησε, και σε αυτούς, τη νεανική φύση που κινείται σε δρόμο απόλυτα προσωπικό, συνεχή και δυσδιάκριτο, τον οποίο δε διατίθεσαι να στον στερήσουν με οποιοδήποτε κόστος, όσο δύσβατος και αν είναι.

Και συνάντησε απέναντι τη γεροντική φύση, των «μεγάλων», που αποτελείται από τοίχους και τείχη που υψώνονται παντού και αποκόβουν, φράζουν, εμποδίζουν, διακόπτουν το μονοπάτι σου, χωρίς δυνατότητα παράκαμψης.

Όταν οι νέοι και οι μεγάλοι συναντήθηκαν στο κέντρο της απάνθρωπης πόλης, ήταν φυσιολογική η σύγκρουση και η έλλειψη κατανόησης και από τις δύο πλευρές, αφού «η πηγή της υποκριτικής ηθικής και της κακοδαιμονίας των ανθρωπίνων, τάχα, δικαιωμάτων, είναι ότι η διαφορά δεν αναγνωρίζεται παρά μόνο όταν δεν είναι και πολύ διαφορά! Λέγοντας «άλλος», εννοούμε βέβαια ένα εξ ίσου συγκροτημένο πρόσωπο που μπορεί να μας καταργήσει. Δε τολμάμε να τον κοιτάξουμε ισότιμα, αφού σπάνια τολμάμε κάτι που «δε μπορούμε». Ο άλλος τεμαχίζεται ώστε να χωρέσει και να χωνευτεί, επειδή το εγώ δεν αντέχει μια ισοδύναμη εικόνα. Ως «άλλος», ο άλλος δε γίνεται αποδεκτός. Είτε ταπεινωνόμαστε, είτε υπερέχουμε», λέει στην «οδό Πανός» η Μαρία Λαινά.

Γιαυτό λέμε στους νέους, και εκείνοι σε μας: «Γίνε όπως εγώ και θα σεβαστώ … τη διαφορά σου»!

Γιαυτό, οι μεγάλοι τοποθετούν τα χημικά και τα ΜΑΤ ανάμεσα. Φοβούνται ότι θα υποταγούν στη φυσική δύναμη των νέων. Προτιμάνε να κάνουνε μισητό ένα θεσμικό όργανο ευταξίας, παρά να διακινδυνεύσουν μια σύγκρουση, που μόνο στο «εγώ» υπάρχει, αφού αν αφαιρούσαμε το δυναστικό «εγώ» και από τις δύο πλευρές, η σύγκρουση θα ήταν περιττή.

Έτσι η συνεννόηση αποκλείεται. Το μίσος γιγαντώνεται, οι βαλβίδες ασφαλείας κλείνουν και μόνο η καθημερινότητα, έρχεται να σκεπάσει οργές και εξεγέρσεις. Οι μνήμες όμως εκδικούνται διαχρονικά και ξεβολεύουν τους βολεμένους…

Οσο δημιουργείτε βρικόλακες, μην απορείτε για το αίμα.

Ένα παιδί 18 χρονών αυτοκτόνησε και ένα άλλο συνομήλικό του κινδύνευσε να σκοτωθεί από το αναίτια πυρά του πρώτου μέσα σένα ίδρυμα μάθησης στο Ρέντη.Το μεγάλο δυστύχημα δεν ήταν αυτό καθεαυτό το γεγονός. Ήταν ότι οι ψηφισμένοι εκπρόσωποι της κοινωνίας με τις δηλώσεις τους και η ίδια η κοινωνία μας με την απάθειά της, απέδειξαν ότι αντιλαμβάνονται και αυτό το θέμα σαν ένα θλιβερό, μεμονωμένο περιστατικό! Πόσα άραγε θύματα χρειάζονται για να περάσουμε τα όρια του «μεμονωμένου» και ποια «θλίψη» μπορεί να αποτελέσει ανάσχεση της διεύρυνσης αυτού του φαινομένου; Η αλήθεια είναι και εδώ απλή και οδυνηρή. Η κοινωνία μας αποτελείται από δύο πατώματα και υπόγειο, τελείως αποκομμένα μεταξύ τους. Στο ρετιρέ μένουν οι πλούσιοι και οι ισχυροί, με ασφάλεια και κοινωνική επιρροή, τέτοια που το κακό δεν πλησιάζει την πόρτα τους. Στο ισόγειο, μένει η μεγάλη μεσαία τάξη, που υφίσταται το συνηθισμένο έγκλημα, βλέπει το δρόμο που συντελούνται οι καταστροφές του κοινωνικού ιστού, αλλά κλείνει τα πατζούρια και στρουθοκαμηλίζει και τα ανοίγει μόνο για να κοιτάξει ουρανό, ή κανένα ψωραλέο δέντρο που δίνει την αίσθηση «φυσικού περιβάλλοντος» και ξεκουράζει. Και στο υπόγειο ζει ο κόσμος που η ίδια η κοινωνία και οι άρχοντές της έχουν αποκλείσει σε συνθήκες υπονόμου. Εκεί οι άνθρωποι, άνεργοι, φτωχοί και οικονομικοί μετανάστες ζουν τη δαντική κόλαση που τους αφαιρεί το σεβασμό προς τη ζωή και τους θεσμούς, που ούτως ή άλλως λειτουργούν και τα δύο εναντίον τους. Από κει και πέρα, μόλις κάποιος βγει από το υπόγειο στο δρόμο είναι απόλυτα φυσικό να αντιδράσει σα ζώο επικίνδυνο παγιδευμένο στην σκληρή αλήθεια και στις ψυχώσεις που του επιβλήθηκαν. Ο Δημήτρης από την Αφγαζία ήταν θύμα μιας κοινωνίας που λειτούργησε σαν θύτης και θύμα μαζί. Τα παιδιά, με τα καθαρά μάτια ε σχέση με μας τον έβλεπαν σαν «βρικόλακα, ψυχάκια, με το κεφάλι κάτω, σε κοίταζε και φοβόσουν – λένε – κάτασπρος, ήταν πάντοτε στον κόσμο του». Η περιγραφή των παιδιών ήταν απολύτως ακριβής αφού το Δημήτρη τον είχε αποκλείσει το ισόγειο των «ζωντανών» και τον αγνοούσε το ρετιρέ των ισχυρών. Τον είχαν κάνει βρικόλακα, ψυχάκια, και τον είχαν αποκλείσει στον κόσμο του. Έτσι έκανε ότι θα έκανε κάθε βρικόλακας. Μόνο που η φύση τον ήθελε ακόμα ζωντανό και γιαυτό μπόρεσε και πέθανε, αυτοκτονώντας.

Περισσεύουν οι αναλύσεις. Αντίληψη της πραγματικότητας χρειάζεται

Η Ντόρα Μπακογιάννη, έδωσε μια από τις παραμέτρους του φαινομένου της μακράς νεανικής αντίδρασης που βιώνουμε.
Αντίδρασης απέναντι σε ένα σύστημα που έχει περιθωριοποιήσει τους νέους και προχωρά σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα στον κόσμο από την γέννηση της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας το 1974.
Η Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε την ακόλουθη παράμετρο δηλώνοντας στο παγκόσμιο, γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» ότι «η οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της, με τις οποίες έρχονται αντιμέτωπα καθημερινά τα παιδιά μας, προκάλεσαν πρόσθετη ανασφάλεια και φόβους για το μέλλον».
Ήταν και αυτό.
Δεν ήταν όμως μόνο αυτό.
Αφορμή ήταν η αδιανόητη, μέχρι τότε, δολοφονία μαθητή από ειδικό φρουρό, σε ώρα υπηρεσίας (!)
Τα αίτια είναι πολλά.
Επιχείρησε και ο πρωθυπουργός μια προσέγγιση στο θέμα, μιλώντας για: «πολυσύνθετο φαινόμενο που χρειάζεται ψύχραιμη ανάλυση».
Προτείνω αντί της αναμονής για σύνταξη μιας εμπεριστατωμένης ανάλυσης, να αναγνωσθεί από τους πολιτικούς, αλλά και από όλους μας ο καθαρός λόγος του καθηγητή του Δικαίου Αντώνη Μανιτάκη, που τα λέει όλα.
Έγραψε ο γνωστός καθηγητής μεταξύ άλλων: «Εμείς, οι μεγάλοι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους ακούσουμε και να σωπάσουμε, μια και ο δικός μας κόσμος έχει χρεοκοπήσει και δεν έχουμε τίποτε να τους πούμε. Τουλάχιστον ας αφήσουμε τους νέους να εκφραστούν και να διεκδικήσουν, συλλογικά, ειρηνικά και δυναμικά. Το μόνο που απομένει να κάνουμε μπροστά σε έναν κόσμο που παραπαίει. Και το μόνο παρήγορο και ελπιδοφόρο που βλέπω γύρω μου είναι η δικαιολογημένη οργή των νέων για τον κόσμο που τους παραδίνουμε».
Και εξήγησε: «Η πλήρης απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου είχε πια συντελεστεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης. Εμείς οι πανεπιστημιακοί είχαμε και οι ίδιοι αυτο-ακυρωθεί ως δάσκαλοι. Το πανεπιστήμιο έμοιαζε με απολίθωμα, λειτουργούσε μόνον ως καρικατούρα του παλιού εαυτού του. Μερίδιο ευθύνης έχει η κυβέρνηση και οι προηγούμενες. Έχουν τα κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, που μετέτρεψαν το πανεπιστήμιο σε πεδίο του εκλογικού τους ανταγωνισμού. Τέλος, έχουν συμβάλει τα μέγιστα στη διάλυση και στην παρακμή οι έμποροι του τηλεθεάματος … οι χρυσοπληρωμένοι ξερόλες, παρουσιαστές και σχολιαστές των τηλεοπτικών ειδήσεων».
Απλά, όσο και η Αλήθεια. Δεν χρειάζεται άλλη ανάλυση. Συμπόρευση με την προφανή αλήθεια χρειάζεται.

Ολοι Φεύγουν

Ο Γιώργος έφυγε. και ο Θόδωρος έφυγε. Περιμένουν να γυρίσουν, αλλά ο Κ. Μ. το είπε: «καλύτερα αντίπαλη κυβέρνηση, παρά καθόλου κυβέρνηση».

Ηταν ο χρησμός που απαντάει στην κάψα των ίδιων και των παπαγάλων τους. Και ο ερμηνευτής του χρησμού θα τους έλεγε αν ρωτούσαν -αλλά φοβούνται να ρωτήσουν- » Σε ποιανού την κυβέρνηση θα γυρίσετε παληκάρια. Τον Κώστα τον άσχετο τον ρίξατε. Του Γιώργου δε του επιτρέπει η μαμά του κακές παρέες σαν τη δική σας. Τι περιμένετε; Μήπως σας λυπηθεί ο Αλέκος, η Αλέκα, ή ο Γιώργος ο λαικοορθόδοξος; Η μήπως περιμένετε να τους πιέσει ο θεούσος(!) Σάκης και η συμμορία του; Εκείνοι κρύβονται πίσω από την Κατερίνα και τους ηγουμένους στους οποίους ζούσαν κολημένες βδέλες».

Ο Πύθειος Κρητικός έδωσε το χρησμό. Καταφέρετε το ανέλπιστο, να ξυπνήσετε το παιδί και να το οδηγήσετε στην κυβέρνηση. «Αλλους σώσατε, τον εαυτό σας δε μπορείτε»;

Γιατί;

Γιατί τάχα ένας πρωθυπουργός να επιμένει να ρίξει σε παρατεταμένη αντιπολιτευτική θητεία το κόμμα του, όταν δεν κινδυνεύει από αντιπάλους, αλλά μόνο από φίλους-στενούς συνεργάτες του;

Τι μπορεί να τον κρατάει δεμένο με την ανάγκη να ταφεί μαζί τους, όταν καθένας καταλαβαίνει, ότι όταν πέσουν όλοι μαζί, οι ενοχοποιημένοι φίλοι του θα είναι πιό ευάλωτοι από όσο αν μείνει στην κυβέρνηση, χωρίς αυτούς;

Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αποφασίζει την κατάρρευση ενός ολόκληρου κόμματος εδώ και τώρα, αντί με μία κίνηση εκκαθάρισης του περιβάλλοντός του και του υπουργικού συμβουλίου του μετά, να αναστρέψει το κλίμα και να διατηρήσει τα κέκτημένα, που η έλλειψη σοβαρού αντιπάλου του παρέχει για πολύ ακόμα;

Είναι σίγουρα αρμόδιος ο Irving Yalom να απαντήσει υπεύθυνα.

Ο πελάτης (κατά φαντασία πολίτης) μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει:

-Τον κρατάνε, αυτοί που πρέπει να εκδιώξει;

-Φοβάται πως αν ροκανίσει το περιβάλλον του, θα μείνει ευάλωτος; (Μα, αφού μαζί τους γίνεται απολύτως ευάλωτος).

-Θέλει να εκδικηθεί εκείνους που τον έβαλαν πιεστικά να χορέψει πρωθυπουργικό hard rock, ενώ εκείνος ήθελε απλώς την ησυχία του;

-Θέλει να εκδικηθεί τον πρόγονο με το βαρύ όνομα που του κληροδότησε, επειδή τον είχε φτύσει όταν κυβερνούσε;

-Δεν αντέχει το σπίτι του που φιάχτηκε με προδιαγραφές για πολιτική ανέλιξη και όχι με βάση τον ψυχισμό και τις πραγματικές ανάγκες του;

-Δεν ενδιαφέρεται για τίποτα, και σκέφτεται απλά: «όσοι έκαναν τα σκατά ας τα καθαρίσουνε. Εγώ δε θα γίνω παιδονόμος»;

-Φιλοδοξεί να προωθήσει στα άκρα του, το μοντέλο του Α. Παπανδρέου Α΄ «εγώ απλώς προεδρεύω;

Οπως και νάχει, ένας πολύ ικανός ψυχίατρος μπορεί να κάνει πιό ουσιαστική παρέμβαση στα πολιτικά μας πράγματα, από την επιστολογράφο τραγουδίστρια.

Και εσύ χτενίζεσαι …

Η Ζήμενς πλήρωνε στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων, όπως κατατέθηκε ήδη, και από κανένα δεν έχει διαψευσθεί, ούτε για τους τύπους!!!. Η νεαρή έγγυος Rom σκοτώθηκε με το έμβρυό της μέσα στη χωματερή, όπυ «ζουν» αλλα 300 άτομα!!!. Η Ευρωπαική Ενωση θα μας στιγματίσει διεθνώς για το «σωφρονιστικό» μας σύστημα, όπως έχει κάνει μόνο για την … Τουρκία και την Τσετσενία!!!. Ο ΟΗΕ μας διέσυρε διεθνώς, μόνο εμάς, επειδή δε μετράμε όπως πρέπει τους ρύπους στην ατμόσφαιρα!!!. Τα Σκόπια μας στέλνουν Νότα, επειδή «παραβιάσαμε» την ενδιάμεση συμφωνία, η οποία ούτε έπρεπε να έχει υπογραφεί επί διασωληνωμένου Α. Παπανδρέου και υπουργού Εξωτερικών του Γ. Α. Παπανδρέου και έμεινε ενεργή από εμάς μέχρι σήμερα!!!. .. «Και εσύ χτενίζεσαι»…. 

Ηλίθιοι και κραυγαλέοι αντάμα

Ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας προκαλούσε τους Σπαρτιάτες και «φιαχνόταν» αυτοαποκαλόυμενος Ελληνας, «οι Ελληνες πλην Λακεδαιμονίων» διάταξε να γράψουν. Και ήταν Ελληνας, κατά τον πολιτισμό, σαν μαθητής του κοσμογυρισμένου Αριστοτέλη που γεννήθηκε στη Χαλκιδική και πέθανε στη Χαλκίδα. Σήμερα 2.200 χρόνια μετά οι Σλάυοι Σκοπιανοί και οι νεοέλληνες αποφάσισαν να λύσουν το ιστορικό ζήτημα: «Ηταν ο Μακεδόνας Αλέξανδρος, φυλετικά Ελληνας, ή είναι πρόγονος των … Σλαβομακεδόνων’; και ανακατεύουν το σύμπαν και ξεφτιλίζουν το σύγχρονο Δαρείο και βάλε για το πείσμα τους.

Καί εκεί στα υπερατλαντικά, σύγχρονα Σούσα δεν καταλαβαίνουν το βαλκανικό παιγνίδι. Νομίζουν ότι η ιστορία δεν αφήνει ισχυρά γονίδια αλλά γράφεται όσο εκείνοι μιλάνε. Και είναι, από τη μία να γελάς και από την άλλη να κλαίς, αυτό το βαλκάνιο τουρλουμπούκι που νίκησε το Δαρείο στο Βουκουρέστι.

Εμείς και οι γείτονες ζούμε το παιγνίδι, και κάποιοι που θέλουν να καβαλάνε λαούς κερδοσκοπούν στο παίξιμό του, άλλωστε αν ήθελαν οι κραταιοί θεοί δε θα μας είχαν κάνει εμάς βαλκάνιους και αυτούς υπερ-ωκεάνιους. θα τα είχαν φτιάξει αλλοιώς. Εμείς οι ταλαίπωροι, να παίξουμε θέλουμε…

Ειμαστε οι συφοριασμενοι σαν τους Τρωες …

About « Menandernew’s WeblogΕίμαστε οι συφοριασμένοι σαν τους Τρώες…, έλεγε ο Κ. Καβάφης για τον καθημερινό άνθρωπο που ετοιμάζεται για μάχες, ξέρει οτι τού έρχεται συμφορά, αλλά τον χτυπάει άλλη, από αλλού συμφορά που ανέτοιμος γιαυτήν χάνει τα αυγά και τα καλάθια και εξαφανίζεται.

Οι …διανοούμενοι (ποιοί άραγε;) του ΠΑΣΟΚ δεν διάβασαν ποτέ Καβάφη; Και αν δε διάβασαν δε ρωτάνε πριν ριχτούνε στοις μάχες που ενισχύουν τους αντιπάλους τους από αριστερά και από δεξιά (αν οι γεωγραφικοί προσδιορισμοί έχουν ακόμα νόημα) …

Εικοσιτέσσερις ΑΓΙΟΙ σε ένα τσεπάκι τόσο δα …

Είπε ο … Αγιος Θεσσαλονίκης στο MEGA ότι έχει 24 εκλέκτορες στο τσεπάκι του, δηλαδή 24 Αγίους, όπως αυτοαποκαλούνται. Μα τι θαυματουργό τσεπάκι είναι αυτό που χωράει 24 καλοθρεμένους Αγίους μέσα! Τέλος πάντων ας ψηφίσουνε με βάση τους φακέλους και τις φωτογραφίες που κρατάει ο ένας για τον άλλο και θα δούμε αν το τσεπάκι του Ανθιμου είναι πράγματι θαυματουργό. Πάντως εγώ ως νέα έκδοση του αρχαίου προγόνου μου πολύ θα ήθελα να εκλεγεί ο εθνικοβασιλόφρονας Ανθιμος να καταλάβει ο λαός τι είναι οι ιεράρχες του μια ώρα αρχύτερα. Αλλωστε όσο κυβερνάει η ¨δεξιά του κυρίου΅ η πόρτα θα είναι ορθάνοιχτη και θα πετάγεται -όπως δήλωσε- στο Μαξίμου να τους λέει να κινήσει ο στρατός να πάρει τα Σκόπια να ηρεμήσει η ψυχούλα του ή χριστιανική. Αλήθεια και ο άλλος , ο χοντρός Αγιος της Μεσσηνίας λες να υπάρχει κανένα DVD τύπου ομόχοντρου Ζαχόπουλου να τον έχει με καμμιά κυρία να τρέχουνε οι Αγιοι να το κουκουλώσουνε με τα ράσα τους;

Α, ρε Χριστόδουλε! Εσύ έφυγες νωρίς. Θα΄χει πλάκα να μας λείψεις κιόλας, με όλους αυτούς που αφησες πίσω σου να ξεκατινιάζονται…

Κλείστε τις τηλεοράσεις και ανοιχτείτε στη ζωή

Συμφωνώντας με το: proxeirotetradio.blogspot.com , συνηγορώ. Αλλωστε ο Τζων Λένον δεν είχε, πολύ έγκαιρα, πεί ότι Ζωή είναι ότι γίνεται έξω από τις τηλεοράσεις;

Μια ομάδα bloggers αναλάβαμε την πρωτοβουλία να αποδείξουμε οτι οι τηλεθεατες δεν είναι «πρόβατα».

«Κλείστε την τηλεόραση! Για μια μέρα, έστω. Δείξτε τους την δύναμη του κοινού.Μην τους δώσετε άλλο το δικαίωμα της χειραγώγησής μας.
Ζητάμε ανεξάρτητη και αντικειμενική πληροφόρηση, έγκαιρη, έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση, χωρίς ροζ και κίτρινες αποχρώσεις.
Λέμε όχι:Στην παραπληροφόρηση της διαπλοκής.Στα χειραγωγούμενα ΜΜΕ.Στην συγκάλυψη των σοβαρών θεμάτων.Στις εκπομπές – σκουπίδια χάριν τηλεθέασης. Στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων. Απαιτούμε σεβασμό και ποιότητα.
Κλείνουμε την τηλεόραση στις 11 Φεβρουαρίου.
Όλοι μας!»